MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19630205 Matthijs Vermeulen aan Henk de By - concept

Matthijs Vermeulen

aan

Henk de By

 

Laren, 5 februari 1963

 

5 febr 63

Zeer Geachte Heer de By,

Het deed me groot genoegen dat U aan mij gedacht hebt voor uw "Spiegel der Kunsten". Want ook de kluizenaar en de gevangene (wat ben ik eigenlijk??) horen wel graag af en toe wat gerucht uit de bewoonde wereld. Voeg bij dit plezier mijn sympathie voor uw doel, mijn volle instemming met de strekking van uw vragen-schema. En wij zouden samen concluderen dat er geen bezwaren zijn tegen mijn medewerking aan uw plan.

Maar toch, liever niet. Er blijft een hindernis, waar ik nog wel overheen zou kunnen, doch niet meer wil. Zie eens: Ik heb ruim 50 jaar mijn strijdros bereden. Wat heb ik ermee bereikt? Zo goed als niets. Veel succes voor de schrijver. Die men ondertussen altijd alleen liet staan. Nergens een bondgenoot. Nooit en nergens een ware vriend. Niemand schoot mij ooit ter hulp. En wat gebeurde er met de componist, die ik óók ben?! Door mijn onvermijdelijk geschrijf − ik moest ervan leven − verloor ik minstens 30 arbeidsjaren. Dat is niet eens het ergste. De goede zaak welke ik diende, was misschien zulk een offer nog wel waard, al blijkt het batig saldo dan niet erg schitterend. Middelerwijl echter verging het de componist van slecht tot slechter. De schrijver berokkende hem zoveel schade, dat de componist tot nu toe de laagst gehonoreerde is van het ganse land, en vandaag nog achter gesloten deuren in het vagevuur zit wegens polemieken uit het begin van deze eeuw. Wat ik hier schrijf zou ik met tientallen bewijzen kunnen staven. Men zou dat niet passend kunnen vinden, zo'n "zelfbeklag". Het is verkieslijk dat een ander deze taak onderneemt, al schijnt daar weinig hoop op, want sinds lang reeds laat hij zich wachten, en ook in deze bekommernis sta ik alleen.

Het zal U zeker niet ontgaan zijn, dat uw ongetwijfeld interessante vragen-schema, mij opnieuw zou brengen in de polemiek, en bijna onontkomelijk in verscheidene zelfs harde polemieken. Dat lokt me wel, ik beken het ronduit. Maar ik doe het niet meer. Ik weersta die lust. Laat anderen nu maar eens in 't perk verschijnen, in de arena! Toen ik van De Groene wegging dacht ik bij mezelf: Ik heb 30 jaren in te halen. Ik moet ze goed gebruiken. Voorbeeldig gebruiken. En redden voor deze tijd en voor de toekomst, wat er te redden valt, wat gered worden moet.

Ik denk dat U dit argument zult willen aanvaarden als onafwijsbaar.

Met excuus voor de paar dagen vertraging van dit antwoord (dat ik grondig in mijn binnenste wilde uitvechten) en met vriendschappelijke groet,

gaarne uw

M.V.

 

concept

 

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA