MATTHIJS VERMEULEN

Matthijs Vermeulen

aan

Thea Diepenbrock

Louveciennes, 31 oktober 1945

Louveciennes

31 October 1945, 's morgens

Lieve Thea,

altijd in me, als de avond in den dag,

de violette nacht met zijn sterren,

vervolg, toekomst van alle dagende zonnen.

Eindelijk mijn "verhandeling" over incarnatie en reïncarnatie dezen ochtend, in een verrukkelijk blauw-geel licht, beëindigd. Hoe zul je haar vinden? Ik voel steeds een bijna onverzettelijken schroom om mijn gedachten te confronteeren met een mensch. Veel liever, en veel gemakkelijker confronteer ik ze met het firmament en met alle geheimen van het firmament. Vreemd: ik voel mij daar "op mijn plaats"! Maar ik zal ze je sturen, mijn gedachten, morgen, als de post niet gesloten is wegens Allerheiligen en Allerzielen.

Blij, harmonisch-blij in dezen blauw-gelen glans, met je brief van 27 Oct. je kaart van 26.

Je hebt gelijk: ik ben "zwaar-op-de-hand". Ik neem alles letterlijk op! (Anders heb ik geen houvast; mijn fantasie draait me loeren; ik wil steeds weten "waaraan ik mij te houden heb"!) Anny verweet 't mij ook, zij verzette zich ook, zij behield haar zwevende lichtheid. Tot haar vreugde, tot mijn vreugde. Vergeet niet,: de Franschen zeggen: Il faut de tout pour faire un monde! Er zijn lichte atomen en zware atomen; er zijn tijgers en katten; er zijn krokodillen en hagedissen. Doe als de Schepper: laat mij je bevallen als zwaar atoom.

Om je even te amuseeren, en om je te overtuigen dat ik licht kan zijn, desnoods!, wil ik je iets vertellen over E. Maar je mag het niet verder-vertellen, zelfs niet aan Joanna! Wanneer het niet bekend werd moet het onbekend blijven, behalve tusschen ons! – Weten mijn vrienden (die achter mijn rug danig over E. en mij "geroddeld" schijnen te hebben) dat ik in den winter en voorjaar en najaar 1916-17 een regelmatige, amoureuze correspondentie met haar onderhouden heb (behalve mijn brieven) door tusschenkomst van "De Telegraaf"? Ik had met haar afgesproken dat zij in elk mijner critieken minstens één zin zou vinden welke een liefdes-verklaring was! Den volgenden dag, als wij elkaar zagen, citeerde ze mij glimlachend die zin! Hoe vindt je dat à la barbe de milliers de nos chers et placides compatriotes hollandais, die zoo moeizaam trillen? Romantisch? Zwaar-en-licht! Zonder twijfel uniek in de geschiedenis der journalistiek. Ik heb altijd gehouden van het unieke. Het unieke te midden van al het levende. Het uniek-levende! Je ziet: ik ben nog, en weer, in een roes, in je opgetogenheid.

Jammer dat ik je niet hier heb; maar het zou me verbazen als je niet "iets" voelt van mijn rythme.

Ik omhels je, en in de dichtste nabijheid paar ik jouw kleur,

liefste, aan mijn kleur,

je

Matthijs

Ik heb totnutoe zes stères hout kunnen verzamelen, maar stook nog niet. Mijn temperatuur is veel beter dan vorig jaar. Als je wilt kun je je komen warmen.

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA