MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 2 april 1943

2 April 43

Beste Mijnheer Vermeulen,

Ik had gedacht voor Anny ergens buiten een onderdak te zoeken bij een verpleegster of in een pension, waar zij goed verzorgd zou zijn. Zooals ik al schreef, is het, door de evacuatie van de kuststrook, overal erg vol, maar het lijkt me toch te gek dat het niet mogelijk zou zijn voor één mensch wat te vinden. Natuurlijk is zooiets duur, maar dat zou geen rol moeten spelen. Waar Anny's familie zoo weinig toeschietelijk is geweest met financieele hulp, heeft het geen zin, dunkt me, aan één van hen te vragen of zij er in huis kon komen. En bij ons is het uitgesloten: veel te druk (voor haar en voor ons) en een stad is bovendien ongeschikt voor een herstellende. Daarom dacht ik dus gewoon aan iets van een rusthuis, en wel hier in Holland, omdat hier de voedselpositie toch gunstiger schijnt te zijn dan in Frankrijk. Maar misschien is er in Frankrijk toch ook wel iets te vinden, als je maar goed betaalt. Misschien wil zij daar eens over nadenken, Frankrijk heeft het voordeel van meer zon en de soeza van de reisvergunning zou vervallen. (De reis op zichzelf zou misschien nog wel meevallen – een mensch houdt zooveel uit van dien aard.) Indien u het mogelijk acht dat zij in Frankrijk ergens goed verzorgd wordt, dan zou ik wel graag hebben dat u eens berekende wat het zoowat zou kosten. Wat mij betreft, zou ik het nog beter vinden als zij niet wachtte tot het najaar – wie weet hoeveel slechter zij er dan weer aan toe is en hoeveel moeilijker het dan is om bijgespijkerd te worden? Àls Donald in de arbeidsdienst ging, zou het ook dàn kunnen, omdat er dan voor een mensch minder te zorgen is. Maar het lijkt me toch wel waarschijnlijk, dat men hem zijn school zal laten afmaken eerst. Ik begrijp niet wie er eigenlijk kookt en wascht en inkoopen doet, als Anny ziek is – doet u dat, samen met de jongens? Zou u voor uzelf kunnen zorgen als u alleen was? U schrijft: "Ik kan niets uitrichten dan met ongeduld den avond wachten en den nacht. Geen boek kan me boeien." Maar wat doet u dan? Niets? Of doet u dan het huishoudelijke werk in dien akeligen toestand van leegte en moeheid? Vergeeft u de indiscrete vragen, maar dàt leek mìj nu een bezwaar voor het weggaan van Anny, dat er dan niemand was om de gewone dingen van elken dag te doen. Gelukkig dat het met componeeren nog goed gaat, ondanks het gemis van de katten! (wat zielig.)

Hartelijk dank voor uw lieve gedachten, samenhangend met den 5^den April. Ik schrijf binnenkort wel weer eens. Het beste met uw vrouw!

Thea

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA