MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19390601 Julius Hijman aan Matthijs Vermeulen

Julius Hijman

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 1 juni 1939

Amsterdam-Zuid, 1 Juni 1939

Beste Vermeulen,

Wij zijn in de pauze van het concert naar huis gegaan en hadden dus geen gelegenheid meer jullie te ontmoeten. De symphonie heeft bij mij gunstige indrukken achtergelaten; ik heb er veel in weergevonden, wat ik vanuit de cellosonate al kende en liefhad. De polyphonie is steeds eigenaardig en interessant; het geheel heeft een gans aparte kleur. Ik ben blij dat ik eindelijk eens een orkestwerk van je gehoord heb en ik zou er naar verlangen het nog eens te horen.

Het is dubbel spijtig dat we elkaar niet meer gezien hebben, want de gelegenheid daartoe zal niet meer zo spoedig aanwezig zijn. Wij staan nl. op het punt naar Amerika te verhuizen – volstrekt niet alleen uit politieke, maar ook uit muzikale overwegingen – en vertrekken nog deze maand van hier. Ik zal zeker mijn best doen de cellosonate ook eens aan de overzijde tot klinken te brengen. Waarom schrijf je niet een pianosonate? Je denkt natuurlijk dat dat niet lukt. Dat dacht ik ook, totdat ik er eens aan begon – beginnen moest – en toen ging het best.

Als ik ginds weer een vast adres heb – wie weet in wat voor negerkolonie, want we blijven niet in New York – (en wie weet of de zwartjes je melopee niet beter aanvoelen dan de blanke kaasboeren hier?) – zal ik het je laten weten.

Met hartelijke groeten van huis tot huis,

Julius Hijman

P.S. ik heb gisteren 7.20 Op André Levy afgestemd, doch niets ontvangen. Was het misschien een andere Dinsdag?