MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 2-3 april 1946

2 April '46

Ik zit op een leuning van den Schouwburg, te midden van een zwart-handelaren-publiek. Het was uitverkocht, toen ik kwam, en mijn eerste gedachte was dus om weg te gaan, maar ik vond het tegenover Sanders net alsof ik saboteeren wilde, en ben dus maar met een brutaal smoel door de controle geloopen zonder kaart en heb boven een suppoost omgekocht. Je hoort die kaart voòr drieën af te halen, maar daar had ik niet aan gedacht en ik had den heelen dag het idee dat wel iemand anders voor mij in de plaats zou schrijven en dat ik naar het Concertgeb. zou gaan.¹ Ik vond het een gek gevoel dat iets niet lukte wat ik wilde en dat ik iets normaal vond om te lukken. Het gaf thuis ook allerlei moeilijkheden dat ik vroeger weg moest naar de Schouwburg; dat kon Paul [Sanders] niet weten, maar het was toch wel flauw van hem, want het was zoo volkomen onnoodig dat ik naar die opera ging. Toen ik van de hoofdrollen een indruk had, ben ik weggeloopen en heb van het concert nog het gedeelte na de pauze gehoord. Peter was furieus aan den gang. Woedend was hij over het hoesten van de menschen – ze blaffen tegenwoordig maar raak, en bij zoo'n Beethoven met heel veel rusten en zuchten en transcendente geluiden is dat ontzettend storend. De 24 Préludes van Chopin en Petrouchka heb ik gehoord en een hemelsche Ländler van Schubert als toegift. Het enthousiasme van het publiek was enorm. Wij hadden na afloop een gezellige napraterij bij vrienden van ons. Greet is bij ons blijven logeeren, heeft van kantoor gespijbeld en heel vroolijk de ochtend doorgebracht met uitvoerig ontbijten en koffers pakken en heeft hem naar het vliegveld gebracht. Alles in de zaligste zon, wat uitermate opwekkend was. Joanna zou meegegaan zijn naar Schiphol omdat er tezelfdertijd goede vrienden van ons uit Amerika zouden aankomen. Maar dat vliegtuig bleek niet opgestegen gisteren en zal pas morgen aankomen. Afgezien van de ontzettende stemming waarin Peter verkeert op de dagen van zijn concerten, was het toch gezellig met hem. Hij is toch echt een goede vriend van ons, ik hoop dat jij het ook met hem zult kunnen vinden. Behalve de muziek is het ook het Weensche klimaat dat ons bindt, de mopjes en anecdotes, je moet daar maar niet jaloersch op zijn, jij hebt b.v. met Jany ook een verleden, zooiets is het. Er was niets geen erotiek tusschen ons, hoewel ik erbij was gisteren toen hij zich verkleedde en ik wat aan hem nazien moest. Ik schrijf het je maar precies, dat je niet kunt gaan fantaseeren.

[3 april]

Ik zit nu bij den kapper. Vanochtend was er, zooals te verwachten was, geen brief.

(Thuis)

Over je vorige brieven nog dit: "de vieze werkpakjes" waren geen echte vieze werkpakjes, maar dan toch shabby pakjes, waarmee je vroeger niet naar de Koningin had kunnen gaan; waarschijnlijk was het wel het beste wat ze hadden, ze hebben natuurlijk niets meer, die arme slobbers.

Jij ook "wrijfpaal"? (ik ook) dat had ik niet van je verwacht. Lief dat plaatje van het kerkhof: een commèretje in gesprek met een eremiet. Jammer voor Anny dat jij zoo "in harmonie" bent, of heeft zij jou ook niet meer noodig, denk je? Gelukkig dat jullie wat meer te eten krijgt. Hier zag ik vandaag ook voor het eerst bloemkool: f 3.25 het stuk! (een klein kooltje) Je dochter zal daar nog niet aan kunnen beginnen, als het bij jullie ook zoo is. Ik heb weer melk gekocht. Dat puddingpakje, dat ik gisteren stuurde, is niet veel zaaks, maar als je nog cacao over hebt, is het lekker om het daarmee aan te vullen. De paling is weer niet te krijgen. Ik heb vandaag de huur van het huisje betaald en de provisie van den makelaar. Die verdieping eronder (die ik nog niet gezien heb) kost f 50,-. Is voorloopig niet vrij. f 95,- is erg veel, wij betalen hier voor het heele huis nog geen f 70,-

Hè, het zou wel fijn zijn als er straks met de middagpost wat van je kwam, want ik ben zoo roezemoezig in mijn hoofd.

Nee, het is niet gebeurd. Maar ik kan ook zoo wel sterk en verlangend aan je denken, dat gaat best! Mocht je onrustig of jaloersch zijn, zoen me dan maar, dan komt het wel in orde. Toe maar!

je Thea

3 April '46

L.M. Ik zit maar weer d'r es op een vervelende piano-avond. Een lange sonate van Schubert van a – z verkeerd gespeeld is iets onverdraaglijks, en dan nog de Davidsbündler, alles vóór de pauze! Beklaag me. Een geluk dat Piet niet slaapt, zooals zoo dikwijls.

Op weg hierheen door een lauwen avond loopend, dacht ik ineens, als dat zoo doorgaat met die verliefdheid van ons beide, of het niet overstelpend zou zijn, dat weerzien op 12 Juli. Ik zag ineens op tegen de heftigheid van het geval. Of zou die getemperd worden door het "reëele tegenvallen"? Schumann is "zart und singend", maar hoe grenzenloos vervelend!

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA