MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 24 maart 1946

Zondag. zon-dag. ½ 12

Toen ik thuiskwam gisteren uit Rotterdam, moe van al die volte en warmte in den trein, was er geèn blauwe brief. Povrissima Thea! Het zou natuurlijk kunnen zijn, dat je dien Woensdag, omdat er geen brief van mij was (ook geen pakje?) en omdat je nog lusteloos was van je bouleversement, overgeslagen had me te schrijven. Dat was een vervelende gedachte voor me, maar je zei eens dat je overslaan een erg vergrijp zou vinden, en daar hield ik me aan vast. Overigens telde het ongezellige van het zonder je te moeten stellen twee dagen toch het sterkste, ik had moeite, en slaagde er maar half in, om mijn goede humeur te bewaren. En dat Engeljan kwam eten hinderde me ook. Hij moet, als lid van de Ned.-Belg. Cultuurcommissie, allerlei feestelijkheden meemaken met de Belgen, die overgekomen zijn voor de Belg. tentoonstelling. Hij was ook moe en vertelde, zooals hij dan doet, heel rommelig. Maar toen ik echte koffie had gezet en we die eenigszins lui zaten te lebberen, kwamen we over onze moeheid heen en toen kon ik weer welgemoed en zonder de-pest-in naar het Concertgeb. gaan. Het was een kwartet-avond, slecht, ik verveelde me, zat alleen, maar ik was verliefd op je en dat hielp.

Vanochtend zou om ½ 11 een schilderes komen om Engeljan te spreken, maar aangezien hij om kwart voor 11 weg wilde, had hij laten vragen of zij een kwartier eerder wilde komen. Precies op tijd was zij er, maar Engeljan was niet klaar, liet haar 12 min. wachten en excuseerde zich daar niet voor. J. was naar de kerk en vroeg mij, toen zij thuiskwam, of alles goed geloopen was. Ik vertelde het haar toen en ik zag dat zij het erg naar vond. Zij geeft nu les, maar ik vrees dat het haar dwarszit en dat we er straks over moeten praten. Ik had het kunnen verdoezelen, als ik geweten had, dat zij toch al verdriet had, maar ik wist dat niet, ik vermoed dat nu door haar reactie, ik dacht dat zij erg dierbaar samen waren. Ik denk dat zij gisterenavond weer smoorverliefd waren – zij waren al naar bed toen ik thuiskwam – en dat er vanochtend weer een moment gekomen is waarop J. de leegte gevoeld heeft. Het lijkt uit de verte misschien wel heel erg onbelangrijk, dit aanleidinkje, maar we zitten er toch maar mee, met iets dat altijd weer zuchten en verdriet oplevert.

5 uur

Vanmiddag een vreeselijk vervelend concert gehoord. Gelukkig was Tiggers er. Nu repeteeren met J.: Elektra voor Groningen. Liefs, liefs van je

Thea

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA