MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19511007 Henriëtte Bosmans aan Matthijs Vermeulen

Henriëtte Bosmans

aan

Matthijs Vermeulen

 

Amsterdam, 7 oktober 1951

 

Amst, 7-10-51

12 Hendrik Jacobsstraat

Beste Matthijs

Denk niet dat ik niet buitengewoon blij was met je brief en die van Thea met 't phototje – Odilia gaf mij een kusje in de Joh. Verhulststraat evenals ik haar – maar wij grote mensen reageren nu eenmaal onnatuurlijker en dus bleef ik mijn antwoord aan jou nog schuldig.

Ik kan 't allemaal niet zo mooi schrijven als jij maar ik voel daarom toch geloof ik wel precies wat je bedoelt – Ik heb alleen, helaas en misschien Goddank, een kleinere "antenne" dan jij, zodat de dingen en gebeurtenissen die om ons dreigen, niet zó direct en in hun volle zwaarte op mij afkomen als op jou – ook ben ik soms wel een echte struisvogel en zie en hoor dan alleen dat wat ik graag zie en hoor – en zo sluit ik dan veel dingen buiten en leef dan zo'n beetje in a fool's paradise zolang 't lukt. Niettemin zal ik "het boek Ik" lezen – de titel lijkt op "das Buch vom "Es"" (Groddeck) en ik heb nogal 't land aan psycho-Analyse – Groddeck is Freudiaans – is Schierbeek ook iets dergelijks? Desalniettemin onthield ik één zin uit "das Buch vom Es", waarin hij zegt zich het recht voor te behouden "zu irren, weil ich die Wahrheit und Wircklichheit [sic] für zweifelhafte Güter halte" – nog al aardig – voor een mof!, vindt je niet?

Ik was zo blij met wat je mij schreef over 't Concertstuk voor viool – het was niet eens een prémonitoire droom zoals je het uitdrukt – maar ik wist toen al zo zeker dat Francis1 niet lang meer kon leven en ik ben geloof ik een beetje mee dood gegaan toen. – Dat ik de techniek beheersen zou van componeren, is beslist en helaas niet waar – ik zou mij geen raad weten als iemand les bij mij wilde nemen hierin! want ik weet echt niets en doe dan een gooi naar iets als ik voel dat ik het toch niet laten kan – het is allemaal stom geluk als het gaat, ik weet ook nooit tevoren hoe het gaat klinken.

Weet je dat ik alweer een paar liederen heb geprobeerd sinds ik thuis ben en dat ik en dat is griezeliger – 17 oct mijn Concertino ga spelen in den Haag, – dat vindt de dokter maar héél matig, ofschoon hij heel philosofisch zei: "je doet het immers tòch – – –"

Dat komt ervan als jullie mij zo veel steun geven tijdens mijn ziek zijn en ik nieuwe krachten gekregen heb!

Hierbij de tekst van het eerste lied dat ik nu schreef – ik vind deze inhoud mooi, óók om die "universele waanzin", waar je over spreekt in je brief, te vergeten – en "de hemel vol sterren en de maan" is heerlijk om naar te kijken, zelfs van hier uit. Vergeet dat niet.

Tot mijn wanhoop zie ik dat je nieuwe spelling schrijft, ik oefen mij nu ook maar in dat Hottentots – Héél veel liefs alle drie

Jettie

 

Help je Noémie nog met die Fauré geschiedenis? Ik wèl, (zover ik kan), 't schijnt mijn lot te zijn!!

 

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA

  1. Bedoeld is Francis Poulenc.