MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 5 februari 1946

5 Febr. '46

Lieve Matthijs, wat knap van je zuster om daar achter te komen dat pakjes verstuurd kunnen worden. Je moet weten dat er hier binnenslands door de post nog geen pakken worden aangenomen en zoodoende ben ik niet op het idee gekomen. Wij zijn van die dingen altijd goed op de hoogte, omdat wij dikwijls orkestmateriaal te verzenden hebben. Aanvankelijk, kort na de bevrijding, moest je altijd zien het aan iemand mee te geven; sinds kort werkt v. Gend en Loos nu weer, maar over de post kan je alleen brieven versturen tot een gewicht van 1 kilo. Dit nu blijkt naar Frankrijk ook mogelijk te zijn. "Een beetje ruim" is dus moeilijk te realiseeren helaas. f 8,- vracht voor 1 kilo is wel ontzettend veel. Je zuster heeft dat reuze leuk gedaan met al die lichte dingen, die zij zelf cadeau gekregen moet hebben. Melkpoeder <is het blik van J. al op?> is nooit anders dan zwart te krijgen geweest, eipoeder hebben we al sinds den zomer niet meer (dat was een geallieerd toestoppertje om ons van den honger af te helpen), cacao is ook niet in de distributie – die goeierd moet dus zelf een pakje gekregen hebben, waar zij weer van uitgedeeld heeft. Boonen en erwten zijn hier nu vrij te krijgen, zulke dingen zou ik goed kunnen sturen (want wij hebben geen voorraad meer; er eten zooveel menschen bij ons, dat wat we gekregen hebben uit Amerika ook allang weer op is), maar dat is zoo akelig zwaar. Enfin, ik zal mijn best doen en probeeren of er zwart niet geschiktere dingen te krijgen zijn. Een van de noodzakelijkste dingen vind ik altijd vet. Daarom meende J. jullie ook plezier te doen met een pakje margarine, maar jullie hadden allebei gekeken alsof je zeggen wilde: hoe kan je nu met zooiets smerigs aankomen – was dat een vergissing? Ik heb het nu met J. hierover nog niet gehad, zij vertelde me dat toen ze thuiskwam, zeggende dat de margarine in Frankrijk veel akeliger was dan bij ons, maar dat jullie, buiten wonend, zeker gewend was aan boter, want dat jullie zoo argwanend gekeken hadden. Het is met de zwarte waar altijd zoo toevallig of je er aan kunt komen. Je begrijpt dat ik het erg akelig vind dat jullie er zoo slecht aan toe bent en slechter dan ik wist.

Ik heb er ook over gedacht om je voor je verjaardag een gouden tientje te sturen, maar dat is toch tè geriskeerd in een brief, dacht ik. Wat afschuwelijk 10 frs. een postzegel! En nog altijd zijn de antwoord-coupons uitverkocht.

Je brief van 1 Febr. is nog niet aangekomen. Je begrijpt dat ik blij ben met je litanietjes! Eenigszins intrigeeren doen me die "in je nabijheid verkeerende vrouwen" en "de handtastelijke vrouwelijke wezens". Wie zijn dat? Je ziet toch nooit iemand, laat staan een handtastelijk iemand?

Over Adam en Eva als begrip ben ik het met de Kerkvaders en niet met jou eens. Ik vind het feit dat je zelf de zaak anders wilt zien en behandelen geen bewijs ervan dat het niet zoo is als de fabels zeggen. De fabels hebben altijd gelijk voor het gros van de menschen. Het eenige wat we kunnen doen is een uitzondering willen vormen.

Over jouw gemengde bloed was ik niet ingelicht. Wunderfall lijkt mij ook verdacht. Over E. schrijf ik morgen. Ik moet naar den trein nu. Zal onder alles door aan je blijven denken tot ik morgen weer schrijf.

Je Thea

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA