MATTHIJS VERMEULEN

Matthijs Vermeulen

aan

Thea Diepenbrock

Louveciennes, 13 november 1945

Louveciennes

13 Nov. 1945

Lieve Thea,

in deze stilte waar ik je vertrouwend wacht.

Hoe onwezenlijk is me alles. Zelfs die letters van je laatste brief welke op mijn tafel voor me ligt. Bijna alsof 't niet gebeurd is, alsof ik 't gedroomd heb. Weet je nog wat je me zei? Je moest naar bed. En wanneer ik nu ook naar bed zou gaan voor jouw plezier dan hadt je daar toch niets aan; want hoe graag jij je ook schikt naar een ander, je hebt niet graag dat die ander zich schikt naar jou. Dat is je niet genoeg. Hij moet dezelfde zijn! En jij, nog absolutistischer dan ik, je laat me tien dagen met dit onoplosbaar probleem? Met hetgeen je zelf noemt: een onzinnige wensch? Herinner je dat alle muziek, mathematisch beschouwd, vals klinkt; onzinnig; en toch maken we muziek!

Ondertusschen "regent" het blauwe brieven bij je; ook deze nog. Wanneer je me tenminste gezegd hadt waarin die "rotweek" van je eigenlijk bestond! Voor jou is ze voorbij. Bij mij begon ze. Een goede straf voor die dagen van "bezinning", toen ik je niet schreef!

Vandaag als gisteren; morgen mooier dan vandaag? Ja!

Zich gaarne schikkend en niettemin dezelfde,

steeds je Matthijs,

dicht bij je.

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA