MATTHIJS VERMEULEN

Matthijs Vermeulen

aan

Thea Diepenbrock

Louveciennes, 24 oktober 1945

Louveciennes

24 Oct. 1945

's avonds

Mijn lieve Thea,

vlammende, stralende verte mijner woestijn,

mijn fata morgana! (ik glimlach...)

Wat ik je nog wou zeggen, daarstraks: die "mooie aanheffen" van mij, zooals je ze noemt, passen ze bij je "achtergrond van muziek"? Probeer het eens. Wanneer je handen de toetsen naderen, denk dan en verinnig je dan met een dier zinnen welke mijn hart je toezond. Wanneer de muziek vanzelf komt, ik weet niet hoe, warm, streelend, bruisend of mijmerend, dat doet er niet toe, maar levend, levend, alsof je ze zelf maakt in die minuut, dan hooren wij bij elkaar. Anders niet!

En al die werkelijke onwerkelijkheid van me, wees er niet bang voor. Ik kan ze verwezenlijken. Maar al bleef ze in 't gedroomde... is er iets mooiers op onze aarde?

Ik zeg je nu goeden nacht. Ik laat me omhelzen met je wimpers en adem je even op. Meer niet vandaag. Maar het lieve daarvan, heel het mogelijke daarin, die zachte melodie, ik ken ze ook, en is er iets mooiers op onze aarde?

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA