MATTHIJS VERMEULEN

K. Sanders

aan

Matthijs Vermeulen

Landsmeer, 22 april 1956

22/4 '56

Zeer geachte heer Vermeulen,

Ik ben U misschien nog een klein antwoordje schuldig op verklaring-Brahms, nl. dat ze mij zeer wel acceptabel voorkomt.

De impuls tot dit antwoordje komt uit de afkeer die het onbegrensde gezwets van de heer Norbert Loeser Zaterdagavond Handelsblad in mij wekte en waar men tegen zou willen opstaan. Maar men kan niet tegen alle gewauwel in de wereld protesteren, dan bleef er niet eens tijd over om te eten. Ik reken er dan ook op dat U dat allemaal overslaat.

Maar wel kwam mij bij al dat grijze dominee-gepraat voor de geest de sobere staat waarin U Uw werk vervult, mogelijk met weinig erkenning en mogelijk met weinig aanzien. Maar ik ken in elk geval enkele mensen die De Groene aanhouden door het feit van Uw medewerking.

Ik maak van deze gelegenheid gebruik nog even een zijdelingse gedachte te berde te brengen: goede muziek moet het daglicht kunnen verdragen, en dat in letterlijke zin. Wij benaderen deze kunst veel te veel in kelderachtige of tempelachtige ruimten, in een "kunst"-matige afzondering, waarin de toehoorder te zeer van het leven afgescheiden wordt. Hetzelfde bezwaar heb ik tegen kerken − vandaar dat het Christendom zo weinig in het dagelijks leven opgenomen is. Hagheprekers en Minderbroeders zijn mij sympathieker en al weet ik dat ons verderfelijk klimaat niet anders toelaat, ik zou althans een neiging, een strijd in die richting willen zien. De Griekse tempels hebben iets waarlijk natuurlijks door hun open zuilenrijen en blauwe hemeldaken. Meerdere malen heb ik de test genomen om een plaat zacht in de zeer vroege ochtend te draaien, met de blik op de tuin en het gespeel der vogels of de wasteilen aan het schuurtje. Maar misschien moet men daar buiten voor wonen. Hoewel het water van een gracht ook al reinigend zou kunnen werken. Ik geef het U maar als gedachte.

Gaarne als steeds

met groet & hoogachting

K Sanders

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA