Les filles du Roi d'Espagne

De tekst der "Filles du roi d'Espagne" is van Paul Fort, die dicht, gelijk Haydn, Mozart en Beethoven muziek-schreven, d.w.z. met eene onuitputtelijke zoetvloeiendheid en argeloosheid van herhalingen in eene onmetelijke varieteit van schakeeringen. Fort, na den dood van Léon Dierx, Prince des poètes, is reeds aan zijn vijf-en-twintigsten bundel. Maeterlinck, die hem overigens bewondert, schertste van hem "Naturellement personne ne peut se vanter de les avoir lus jusqu'au bout ni même de s'en rappeler tous les titres".
Paul Fort zelf zei: "Je ne suis pas un écrivain, je suis un poète qui chante" en het lokte mij aan op de verzen van een zanger, die dichtte als de muzikale classieken, muziek te componeeren volgens een beginsel, dat genoemde classieken niet aanvaardden, dus met een minimum van herhalingen. Ik zeg een minimum, want Fort zingt en droomt zich zoo weg in eene blauwe en vage eindeloosheid, altijd terug-vallend op zijn eerste uitgangspunt, dat de herhaling, wegens de noodzakelijke harmonie van tekst en muziek, niet gehéél vermeden kon worden. Ik geloof echter niet, dat ik het waagstuk van een tekst, waarin zoo ontstellend weinig gebeurt als in "Les Filles du roi d'Espagne" van Paul Fort, nog zou aandurven.

(ontleend aan de recensie van de première op 4 januari 1920 door Berthe Seroen en Evert Cornelis, De Telegraaf, 5 januari 1920)