MATTHIJS VERMEULEN

Anny Vermeulen-van Hengst

aan

Wouter Paap

Louveciennes, 24 november 1937

Louveciennes (S & O) 24 November 1937

Beste Wouter Paap,

Het is moeilijk voor mij om precies te zeggen wáárom Thijs nog steeds de partituren niet zond aan Flipse, hoewel hij na lezing van je laatste brief er zeer toe geneigd was, en ik de zending ook aankondigde aan Flipse... Ik schreef je laatst o.a.: ik schrijf zooals ik ben en denk: d.w.z. ik ben zéér vertrouwend, spontaan, ik denk, dat als iemand als jij b.v. zoo over Thijs schrijft, dat je als 't ware "een oud vriend" bent aan wie ik zonder terughouding kan schrijven over Thijs, kleine en groote bijzonderheden, enz. Nu, zóó is Thijs niet, hij is terughoudender, wantrouwiger tegenover de dingen die hem raken. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in in vele gevallen en hoogstwaarschijnlijk ben jij zooals hij. Maar daarom moet je mij niet verkeerd begrijpen als ik een ander karakter heb en allerlei dingen vertelde, b.v. van vroeger uit Thijs' jeugd, alsof ik een echte "pie bavarde" was! En als ik naar Holland wilde gaan met die partituren, dat was volstrekt niet om jou te encombreeren, om je op je dak te vallen en je "geleide" te vragen, hoor! Ik dàcht er niet eens aan dat je mij zoudt introduceeren bij Flipse: ik ben "bijna" 49 jaar!! Dus wel capable om ergens, zelfs bij Mengelberg lui-même alleen naar toe te gaan... Gelóóf me dat ik dit lachend schrijf, hoor. Doch 't was omdat ik eenigszins voorzag wanneer ik niet zèlf die muziek (een zware vracht) bracht ergens, er wel weer wat uit den horizon zou opdagen, opkruipen, om alles tegen te houden. Welnu, de foto-copie van de derde symphonie is hier sinds 10 November en Thijs heeft niet den minsten zin iets te sturen. Niet omdat hij capricieux is, de hemel beware me. Doch omdat al zijn oude bezwaren met heftigheid terugkwamen – zonder zijn herhaalde tegenwoordigheid bij repetities is zijn muziek niet te spelen, hij wil dat risico niet ondergaan meer (Lausanne!!) en kruipt weer als een wild beest in zijn hol. Tot – de hemel hem genoeg geld wil accordeeren. En heb jij ooit gelezen ergens dat zulks gebeurde? Mozart's brieven die ik steeds herlees, die van Beethoven, enz. enz. overal het gebrek aan geld, het gebrek aan begrip, het gebrek aan welwillendheid. En dan waren die twee Mozart en Beethoven beiden virtuozen op 't klavier erbij – Thijs zit met z'n gedachten de heele week te denken aan de stof voor de brieven die in een klein punt van Indië het noodige geld pompen voor ons leven, hij is gebonden om buiten zijn sfeer te leven. Er is op 't oogenblik dus niets aan te doen, zijn muziek wacht op een mirakel. Denk niet dat ik er mij zoo gemakkelijk bij neerleg, dat ik niet elke vrije minuut denk aan een uitkomst, dat ik dat niet steeds, al die lange jaren van moeilijkheden door, denk en verwacht. – Ik heb gemaakt en ben nog bezig copieën te maken van zijn twee liederen: je kent niets van hem dan de cello-sonate, he. Ik heb ook nog eens vroeger een copie van zijn Trio à cordes gemaakt; maar daar is er ook een van in A'dam bij Ruyneman. – Hans Gruys zou eind November in Arnhem "La Veille" nog eens zingen. Ga je er soms heen? Ik hoorde niets, sinds juist een maand, van haar op mijn vraag om aan Flipse een datum te vragen voor La Veille waarvan de stemmen terugwaren uit Lausanne. Doch zooals Thijs er nu over denkt is 't maar beter ook van niet.

Antwoord mij niet: laat alles betijen. Ik stuur bij gelegenheid de copie der liederen. Ondertusschen komt wellicht het "geluk" het "mirakel". Hoffnung! Espérance! die woorden zeggen een "hoop"!! Salut! Fraternité et Amitié.

A. V.-v H.

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA