MATTHIJS VERMEULEN

Matthijs Vermeulen

aan

Thea en Joanna Diepenbrock

Louveciennes, 2 september 1945

Louveciennes (S et O)

2 September 1945

Lieve Thea en Joanna,

Verjaardag van je Vader. Ook op 30 Aug. ben ik in gedachten bij je geweest. Treffend, dat je Moeder begraven is op de verjaardag van je Vader.

Vergeef me dat ik je niet direct geantwoord heb na je laatste kaart en brief. Ik had te doen. Gisteren heb ik dat "dagboek" van me voorgoed gesloten. Het liet me geen rust en geen tijd. Weet je nog hoe je schreef, terwijl ik aan Le Balcon bezig was, dat ik de liefde opnieuw wilde uitvinden? Het is me gelukt.

Vergeef me ook dat ik kort ben. Je ziet: ik word van binnen bewogen door een stroom die me dwingt te spreken over dingen en in een toon van de grootste vertrouwelijkheid. Het zou aangenaam zijn, en gemakkelijk, om me te laten gaan. Maar ook extravagant en immodest. Dat mag niet. En 't is me onmogelijk om me nièt te laten gaan! Alors?

Vreemd en lastig: Als ik bij mijn innerlijkste te rade ga om te vragen: wat zou je Thea op dit oogenblik willen zeggen, dan krijg ik tot antwoord: ik zou afscheid van haar willen nemen en haar nog even willen danken voor haar goedheid.

Vergis ik me? Verbeeld ik me? Maar verbeeldde ik me toen ik Le Balcon in den verleden tijd plaatste? Je ziet: ik ben onbruikbaar!

Voor 't overige uitstekende gezondheid en voorloopig geen zorgen. Eergisteren ontving ik nog twee duizend francs van Louveciennes "en reconnaissance du sacrifice suprême que votre cher disparu a consenti pour sauver notre Pays." Zoodra ik zorgen heb zal ik het je ook zeggen!

Verwonder je niet dat ik reeds leef in het toekomende. Ikzelf ben te midden van verjaardagen. Moet ik je toch alles bekennen? Vannacht is Josquin in een droom bij mijn dochter geweest en zei haar "Ce sera dans quatre jours, Anny." Ik heb dat (zonder het haar te laten gissen) opgevat als een boodschap voor mij. Het is, sinds maanden, juist mijn wensch. Maar ik durf het nauwlijks hopen. Want zoo weinig mijner diepste wenschen in dit leven werden vervuld.

Vindt je niet dat ik een brief als deze had behooren uit te stellen, te verscheuren? Doch wanneer zal ik een andere kunnen schrijven?

Veel liefs, en alle goeds, van je toegenegen

Matthijs

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA