MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19400504 Matthijs Vermeulen aan Marie van der Meulen

Matthijs Vermeulen

aan

Marie van der Meulen

Louveciennes, 4 mei 1940

Louveciennes (S et O)

2 Rue de l'Etang

4 mei 1940

Beste Marie,

Zeker heb je nog nooit je verjaardag zoo alleen en zoo verdrietig doorgebracht. Als ik naga dat de herinneringen aan moeder bij mij nog dikwijls en onverwacht opwellen, met alles wat ze aan treurigs bevatten (in den zin dat ik een hoop dingen zoo graag anders gewild had en zoo weinig heb kunnen verwezenlijken) dan kan ik me voorstellen hoe het met jou is en hoeveel sterker jij nog het gemis moet voelen en het besef dat zooveel onmogelijk is gebleven. Woorden helpen hier maar weinig en gelukwenschen worden bijna kwetsend daar er niets is om ze te vervullen. Ik stuur je ze niettemin. Want ondanks alles zijn ze in mijn gedachte. Als er na moeder iemand is die na zooveel zorgen en bedrukte dagen een tijd van kalmte en helderheid verdiend zou hebben, dan ben jij 't. Ik stuur ze je dus hoewel ik nog geen gelegenheid zie ze je te bezorgen.

Ik weet ook niet wat voor raad je te geven in de omstandigheden waarin je je bevindt. Maar je bent altijd erg gesteld geweest op je onafhankelijkheid. Bedenk alles goed wat je doen zult alvorens haar prijs te geven. Het zal immers niet gemakkelijk zijn, wanneer je ze eenmaal verloren hebt, om ze weer terug te krijgen. Maar jijzelf alleen kunt beslissen of je het leven dat je sinds November gevoerd hebt, zoo eenzaam, zoo zorgvol, kunt voortzetten en volhouden. Ik zou je natuurlijk wel ronduit kunnen uitnoodigen om naar hier te komen, zooals de eerste gemoedsbeweging was van Anny. Doch ik weet niet of je niet van den regen in den drup zoudt raken. Mijn eigen finantieele positie is allesbehalve veilig. Zij berust op geen enkele zekerheid. Tot nu toe is het betrekkelijk goed gegaan. Maar elken dag kan de verbinding met Indië afgesneden of voor langen tijd onderbroken worden. En wat dan? Ik vraag het me af. Hier in ieder geval riskeer je van de eene onzekerheid in de andere te vallen. Alles te zamen genomen, dunkt me, is een relatieve rust die je noodig hebt, in Holland op 't oogenblik veel gemakkelijker bereikbaar. Wie weet? Met een beetje geven en nemen? Ik heb natuurlijk goed praten. Maar ik kan me moeilijk verbeelden dat onze broer en zijn familie zulke monsters zijn dat ze je, voor de niet te versmaden diensten welke je hen bewijzen kunt, het bestaan zouden vergallen.

Maar welk besluit je ook neemt, en waar je ook heentrekt, ik heb een dringend verzoek tot je te richten als je het huis der Valeriusstraat verlaat. Het is me onbekend of vader en moeder de brieven en andere geschriften van mijn hand welke ze vanaf mijn vroege jeugd tot aan de laatste jaren van mij gekregen hebben, opbewaarden. De kans echter is er dat alles, gedeeltelijk of geheel, nog aanwezig is. En het zou mij buitengewoon ergeren, ik zou 't bepaald ongeoorloofd vinden, wanneer iemand anders dan jij in die papieren vroeg of laat zou kunnen neuzen. Ik wil dat absoluut niet. Ik verzoek je daarom om vóór je vertrek alles wat van mijn hand is te verbranden. Alles, zonder eenige uitzondering. Alles. Je moet deze uitdrukking van mijn wil opvatten als een soort van testament, en dienovereenkomstig handelen. Ik wil dat alles wat van mijn hand is verbrand wordt.

Hoe het hier gaat weet je uit de brieven van Anny. Als je misschien La Veille nog hoort (het zou vandaag gezongen moeten worden en Anny heeft gevraagd je een toegangskaart te zenden) dan zou ik wel willen dat je eenigszins uitvoerig schreeft welken indruk het gemaakt heeft, op jou en de anderen. Wie had ooit kunnen denken toen ik die muziek drie en twintig jaar geleden componeerde dat ze eenmaal toepasselijk zou worden op twee van mijn jongens, in 't Fransche leger.

Genoeg. Ik hoop dat alles zich op zijn best schikt, en omhels je hartelijk,

je

Matthijs

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA