MATTHIJS VERMEULEN

Matthijs Vermeulen

aan

Eduard van Beinum

Amsterdam, 14 februari 1956

Amsterdam

Herengracht 330

14 Febr. 1956

Beste Eed,

Je brief van 1 Febr., uit Pittsburg, hier aangekomen even voor mijn 68^ste verjaardag, heeft me in beroering gebracht. Prettig voor je als ze ginds zo aardig voor je zijn. Dat heeft een mens nodig. Wanneer hij genie heeft, zoals jij, dan geeft hij dat tienvoudig terug. Het doet me ook genoegen dat je nog iets gehad hebt aan mijn stuk over Mahlers Zesde. Je vertolking kwam uit de diepte, was phenomenaal. Anders had ik het accent niet gevonden, zoals ik trouwens schreef. Als je hier weer voor het orkest verschijnt heb ik drie armoedige maanden achter de rug. En toch stukkies schrijven die de mensen graag lezen, terwijl je alles naar de verdommenis zou willen gooien. Denk eens. Heb je er een idee van wat een plaag, een ramp het voor mij is dat jij de enige goede dirigent bent en dat ik daarover niet kan liegen?

Moet ik uit je brief afleiden dat je mijn tweede symphonie wilt maken op het Holland-Festival? Heb je een push? Zou je dat aanpakken zoals je op een vurig paard springt, en ermee vandoor gaat over alles heen, het hert van Sint Hubertus achterna? Wat heeft Donemus je voor een partituur gegeven? Bij toeval merkte ik een maand of zes geleden dat daar alleen maar kleine-formaatjes ervan te krijgen zijn. Ik ben geschrokken. Ze zijn onleesbaar. Ikzelf kan ze niet eens lezen. Ik heb me toen een grotere laten fotograferen. Zullen we die samen eens bekijken? Ik ben het werk opnieuw gaan bestuderen, want ik had alles vergeten. Ik begin er weer in te komen. Eén ding weet ik zeker: Goed of niet goed, maar niemand doet me dat na. In de meer dan dertig jaar dat de symphonie onuitgevoerd bleef was die zekerheid me soms een troost. Een schrale. Dat onuitgevoerd blijven heeft me ontzaglijke schade gedaan. Maar ik leef nog. Dat is het voornaamste.

Met Prélude la nouvelle journée heb ik bedoeld: de nieuwe dag die moet aanbreken voor alle mensen, voor de wereld. Wat de mensen hoopten omstreeks 1919 is in die symphonie gecondenseerd. Het is nog geldig. Vandaag nog hopen wij hetzelfde. Gebeuren zal het.

Ik ben donders benieuwd naar je drie symphonieën van Mozart. Echt een "daad" van je. Hij is een der duidelijkste getuigen van de Creator Spiritus. Wie zuiver met hem accordeert is in harmonie met het beste wat de goddelijke gedachte denken kan. Alles adorerende liefde. Weet je, toen hij gestorven was, dat Constance naast hem in bed kroop om ook te sterven of om hem weer levend te maken? Dat geeft me een beeld van hun "grondtoon", van hun verhouding, van de "stemming" zijner muziek, die, hoewel alles altijd slecht gaat, altijd alles beminnen wil.

Stuur me een berichtje wanneer je een avond of een middag vrij bent. Curieus: ik houd bijna net zoveel van je als van de aardige Odilia en Thea, tegenover wie ik soms ook wel tureluurs ben. De ouwe zondaar probeert zich te beteren.

Een mandvol vriendelijkheid van ons en aan de lieve Sepha,

je

Matthijs.

brief en concept

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA