MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19500114 Matthijs Vermeulen aan Peter Berman

Matthijs Vermeulen

aan

Peter Berman

Amsterdam, 14 januari 1950

Amsterdam

Heerengracht 330

14 Januari 1950

Beste Peter,

Je brief was voor mij eigenlijk het eerste blijk van het bestaan eener jonge generatie, 't eerste blijk eener mogelijkheid tot direct innerlijk contact, een enthousiasme zonder aarzeling, zoals ik dat zelf vroeger een paar keer ondervonden heb. Dat is geen kleinigheid voor mij, en ook niet voor jou, wanneer je eerste indrukken later bevestigd, versterkt worden. Als dat zo is kan ik ons beiden gerust en in gelijke mate bevoorrecht achten. Ik luisterde die avond naar de IV symphonie met behulp van een gebrekkig toestel, en 't horen was mij een werkelijke marteling, want zóveel zag ik verloren gaan, of zich verwarren, of gebeuren in een andere dimensie van klank, op een ander plan dan ik bedoeld had. Maar er waren ook aannemelijke fragmenten, en het half uur dat 't werk duurde ging voorbij met een snelheid en een continuïteit waarover ik me daarna verbaasde. Ik houd die ondervinding der opheffing-van-duur wel voor een goed teken. Illegaal luisteren in de stilte van de nacht en van de wereld heeft als zodanig reeds iets betoverends, bedwelmends, gelijk ik vroeger (toen ik een radio had) persoonlijk soms ervaren heb. Daarom hoop ik dat je die muziek spoedig eens zult kunnen verifiëren in haar werkelijkheid.

Ik heb je "maar" bij je naam genoemd, want waarschijnlijk verschillen we in leeftijd als vader en zoon. Op 27 Jan., als je wilt, kun je de V symphonie horen. Eerst een "praatje" erover. In de late avond de "terugdraaiing". Je vindt de uren in je radio-bode. Si le coeur t'en dit... schrijf me dan nog eens je impressies. En noem me gewoon bij mijn voornaam zoals mijn kinderen dat altijd deden en doen die ik nog heb in Frankrijk.

Geef me ook eens wat bijzonderheden over je studies, je kansen, je vooruitzichten. Ik ben daar nieuwsgierig naar. Je hebt een uiterst geschikte naam om als dirigent overal op aarde inheemsch te schijnen. Wie weet!? Waarom zou nomen niet omen zijn?

Ik zou je ook wel een raad willen verlenen waarvan ik de doeltreffendheid beproefd heb, en nog altijd beproef uit eigen ondervinding. Hoor even: Er is geen beter middel om te genezen van elke kwaal dan zich rustig en kalm, zo diep-in-zich-zelf mogelijk te denken, te voelen dat men van alle kwaal bevrijd is. Geloof me. Herlees wat ik je zeg. Herdenk en hervoel het tot je bent waar je wilt zijn. De wil kan alles.

Tot de volgende brief. Salut et fraternité,

je

Matthijs Vermeulen.

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA