MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 6-7 juli 1946

6 Juli 1946

In de Groote kerk te Haarlem.

Stel je nu toch zooiets overbodigs voor: ik zit te luisteren naar het resultaat van goed bedoelde pogingen tot vernieuwing der Protestantsche kerkmuziek, koraalvoorspelen en stukken voor koor. Ik kon er niet af. Paul F. [Sanders] is naar Londen. Hij had mij gevraagd Zondagavond naar Scheveningen te gaan voor een vioolconcert van Rob. de Roos uit '39. Ik vroeg hem of het niet uitgezonden werd en zoo ja of ik er dan niet zoo naar luisteren mocht en er in geval van belangrijkheid een stukkie over schrijven. Hij dacht niet dat het uitgezonden werd en zei: "laat het maar loopen, het zal wel zoo belangrijk niet zijn. Maar kun je Zaterdagmiddag naar de Groote kerk in Haarlem gaan? Ik kon toen niet nog eens gaan tegenstribbelen. Wat zonde van den tijd hè? Dat kost me 4 uur + het stukkie + vermoeienis: staan in een opgepropte postwagon, in de tocht zitten hier in de kerk. Wat had ik in al die uren niet kunnen doen – – – En ik ben niet eens genoeg op de hoogte van die Protestantsche kerkmuziek om een behoorlijk inzicht te kunnen formuleeren. Ik was vanochtend min of meer ziek; gelukkig is dat nu over, ik denk dat ik iets van een vergiftigingetje had.

Ik heb je nog niet verteld dat ik onlangs aan een vroegtijdige dood ontsnapt ben! Ik ben op een al eenige vaart hebbende tram gesprongen, ben wel goed op de treeplank terechtgekomen, maar kreeg toch een schrik, want mijn spierkracht was ineens niet voldoende om me overeind te houden: ik zakte door in mijn knieën, met het gevolg dat ik mijn scheenbeen ontzettend stootte tegen de tweede tree. Op het moment dat ik dacht: wat nu, kom ik nu onder de tram te liggen? was er een kantoorjongen die me bij mijn schouders optrok. Ik zei: mooi zoo, dank u, en liep door. Toen pas, toen ik het even zag draaien voor mijn oogen, merkte ik dat mijn hart toch even stilgestaan had van angst, Dat eene been is nog gezwollen en doet nog pijn – wees er voorzichtig mee alsjeblieft!

Tot mijn genoegen zag ik dat je 2^e stuk nu in de Groene staat. Het is een veel betere aflevering dan de vorige, die ik erg knullig vond. Greet had je stuk over Beethoven in Klankbord gelezen, zei ze, en had zich daarna geïnspireerd gevoeld om je te schrijven. Ik ben benieuwd hoe dat is: zij schrijft nooit iets anders dan exclamaties, nimmer een volzin. Ze was een en al enthousiasme over je door de telephoon. Ik had het zoo getroffen met je, zei ze! Ik weet op zooiets nauwelijks te reageeren, want ik ben er te veel van doordrongen dat ik het met je getroffen heb dan dat ik er nog iets over te zeggen heb – er valt aan zoo'n opmerking te weinig te "ontdekken", al valt er wel voor te "huiveren"!

Een andere telephoon over jou was die van Mevr. Nierstrasz, de potentaat van Buma. Zij had van ons trouwen gehoord en vroeg J. wanneer het plaats zou vinden. "In het begin van Aug., zei J. en daarna komen zij hier. "Ja, dan zal hij zijn werk hier ook wel eens moeten beginnen" zei zij daarop heel duidelijk! Dus geen uitstel meer Matthijs, over 5 of 6 weken zit je achter je bureau.

Ik heb mooie antiquiteiten gezien in de winkeltjes om de Bavo, dat was tenminste nog leuk, en het orgel van de Bavo is mooi.

Zondag.

Ik heb nu gemerkt dat het die alinea is over de Civilisatie en de Harmonie, die ik niet duidelijk genoeg vind. Bij het eerste lezen heb ik niet genoeg opgelet, maar ik heb nu het idee dat, wanneer die alinea duidelijker was, ik het stuk heelemaal voortreffelijk zou vinden. Een bijzondere kwaliteit van het 1^e stuk vond ik juist dat het zoo iets moeilijks zoo duidelijk behandelde – In het 2^e is de zelfde graad van duidelijkheid niet bereikt, dunkt me. Aan het eind van het artikel gekomen weet de lezer niet precies, geloof ik, wat de strekking is.

Vandaag veel gestopt, genaaid, opgeruimd; het zilver opgezocht voor het huisje.

Vanavond Witteman hier gehad, edelsmid – hij zegt dat hij je eens opgezocht heeft in Parijs in '25 of zooiets. Hij had onze ringen willen maken en ik had ook natuurlijk aan hem gedacht, maar hij was de stad uit en dat kwam me niet ongelegen want je weet nooit wanneer je iets van hem uit handen krijgt. Hij kwam nu ineens aanzetten met een reparatie van jaren en jaren geleden.

Daarna ben ik bij onzen vroegeren pastoor geweest,¹ een lieve oude vriend, die nog heel goed bij is, maar haast niet meer praten kan van de aderverkalking. Hij is erg op me gesteld en ik op hem, ik zat maar zoo'n beetje te vertellen, je moet maar doorpraten met hem en hij zat er glunder bij te kijken. De mevrouw die hem verzorgt zei dat je tegenwoordig een vragenlijst van 4½ pag. moet invullen voor dat can. onderzoek, dat je onder eede alles moet verklaren en dat je 2x 1½ uur ondervraagd dient te worden! Ik ben benieuwd of me dat nog te wachten staat! Lieveheer, wat een tijdverlies.

J. heeft haar toovenaar bij zich,² ik heb zooeven mijn stukkie met moeite geschreven en ga dit nu nog op de post doen. (11 uur). Als ik Dinsdag 16 het huis uit ga, is de post er nog niet geweest, dus ik zou na Vrijdag niet meer schrijven, Vrijdag liefst vóór de avondlichting posten. Ik denk veel aan dien Dinsdag, het is al zoo gauw. Wat wonderlijk zal het zijn. Je komt toch in Parijs, hè? Ik geloof om 8 uur precies dat de trein aankomt, ik zal het nog informeeren.

Lieveling, slaap lekker. Doe je kalmpjes aan met me? ik ben slap, ik heb het gevoel van flauw vallen dichtbij de laatste dagen. Ik voel me al tegen je aan, maar kraak me niet, wil je? je

Thea

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA