MATTHIJS VERMEULEN

Chris van der Meulen

aan

Matthijs Vermeulen

Haarlem, 5 juli 1946

Haarlem, 5 Juli, 1946.

Beste Thijs,

't Bericht van je voorgenomen huwelijk was een grote en zeer blijde verrassing voor ons. Een blijde verrassing, omdat het voor jou zo'n groot geluk betekent. Van harte er mee gefeliciteerd, ook namens Corrie en de kinderen, en wil bij gelegenheid ook onze beste wensen overbrengen aan je toekomstige vrouw, die ik nog wel niet ken, maar over wie ik toch al zo veel heb gehoord, waarom ik haar hoogachten en bewonderen kan.

Verleden week heb ik eindelijk je cello-Sonate gehoord. We hadden al wekenlang te vergeefs in de Radio-Gids er naar uit gezien, toen m'n oudste zoon de aankondiging ineens zag staan. 't Was op een middag om half 3 en ik had juist vrij. Ik heb er rustig en volop van genoten. Ik ben daar thans eigenlijk pas rijp voor. Twintig jaar geleden zou ik de muzikale vormen, waarin je je hebt geuit, minder goed hebben aangevoeld. Ten opzichte van muziek, waarvan je zelf zegt, dat er nog geen noot van is verouderd (ik begrijp de belangrijkheid van die constatering) zal je wel begrijpen, dat ik die evolutie eerst heb moeten doormaken.

De cellist heeft de zachte en langzamere delen met prachtige klank en phrazering gespeeld. Over de gepassionneerde gedeelten kan ik minder goed oordelen, omdat de cello-melodieën, bij een eerste auditie, in de verstrengeling met de pianostemmen, nog geen gestalte voor me kregen. 't Spel van Tortelier kon ik enigszins deskundig appreciëren, want ik heb zelf ook wat cello leren spelen. Ik ben er, na m'n 50^e jaar, in de oorlogsjaren, aan begonnen. Op die leeftijd en zonder voldoende tijd om te studeren kon het dus niet anders of ik moest een affreuse dilettant blijven. Met de Sonates van Marcello voelde ik wel, dat ik m'n plafond had bereikt en ben er toen maar mee opgehouden. M'n zeer bescheiden doel om mettertijd wat kamermuziek met de kinderen te spelen heb ik misschien bereikt.

M'n 4 kinderen krijgen allen pianoles (van een nichtje van W. Andriessen) en 2 bovendien vioolles. M'n dochtertje Iesje is zeer muzikaal, van haar heb ik werkelijk verwachtingen. Je ziet dat ik de muziek (zonder enige persoonlijke ambities – de vioolstudie van de 2 kinderen kost me het best van m'n vrije tijd) ben trouw gebleven. Ik heb de kinderen die 't me waard leken hun kans willen geven. Daar moet men toch mee beginnen en verder maar afwachten of zij de muziek een kans bieden. Je wilt me later zeker wel eens met je raad ter zijde staan.

Ik stuur je hierbij een paar woordenboeken (ik ben blij dat ik ze nog voor je heb want er is niet meer aan te komen) dan kun je er weer eens achter komen hoe de pois chiches in onze moedertaal heten. Misschien mag ik je in ruil ervoor wel eens lenen van de boekenschat die je ongetwijfeld uit Frankrijk zult meebrengen. Laat maar niets achter, want hier is de laatste jaren, zelfs 't laatste jaar, niets geïmporteerd, zodat de boeken van grote waarde zijn. Natuurlijk ontving ik ook graag je eerste artikel in de Groene en eventueel andere pennevruchten, waarvan je een exemplaar over houdt, want wat jij hebt geschreven is altijd m'n beste geestelijk voedsel geweest. Jij hebt steeds over alles het essentieele gezegd, in een stijl waarvan hetzelfde zou kunnen worden gezegd wat jij over Beethoven's stijl hebt gezegd. Jij hebt 't Ned. muziek-critisch proza geschapen. Je hebt op dit gebied natuurlijk je epigonen, allen lui zonder authenticiteit, zoals b.v. die Bertus van Lier die in 't nieuwe blad van Wiessing (de Vrije Katheder, ken je het?) schrijft. Z'n artikel over Beethoven, naar aanleiding van de Diabelli-variaties, is geïnspireerd door jouw fameuze Beethoven-artikel. Je kent de truc. Een citaat van Matthijs Vermeulen moet de indruk wekken dat de rest van hem zelf is! De vlag dekt de lading.

Met veel vriendelijke groeten van ons allen

Chris.

p.s. M'n wens je dochter Anny weer te zien zal dus niet in vervulling gaan! Moge zij in 't kloosterleven gelukkig zijn, meer dan ik het was, want ik heb het te veel als opoffering ondergaan. Dit zal bij haar wel niet het geval zijn; het lijkt me wel een beproefde, wonderlijke roeping.

Ma chère Anny, mes meilleurs vœux pour ton bonheur!

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA