MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 21-22 juni 1946

21 Juli [moet zijn: Juni] '46

Ik heb hier bij den kapper Mensch en M. zitten lezen, wat ik nog maar vluchtig doorgekeken heb. Dresden is al heel bedroevend en hoe vond je het gewauwel van Hol? Andriessen is een beetje ijdel, maar tenminste lyrisch. Van Wouter is het puur compilatiewerk, journalistenwerk. Het beste vind ik Pijper. Dat is een gezichtspunt, een gedachte. Maar hij komt er niet uit. Of hij er niet uit wìl komen of dat hij niet de moeite genomen heeft het tot het eind toe door te denken, kan ik niet uitmaken. Het slot van Engeljan is slecht, de rest lees ik wel graag.

's avonds op het Mirakel-concert

Het wordt laat, zoo'n echte Roomsche bedoening, weet je nog wel? Ik zat met Tiggers; met de pauze is hij weggegaan en ik ben met hem meegewandeld, heb een heele hoop met hem gepraat, over Bertus, en Flot, en de Opera en hoe dat nu allemaal gaan moet en nu ben ik nog teruggekomen om het Te Deum van Hen A. te hooren, dat ik nog maar ééns gehoord heb. Die keer moest Jur Andriessen, een van de zoons, een jongen van 18 of 19 jaar het onverwacht dirigeeren. Ik had er toen niet veel aan gevonden, maar dacht dat het misschien aan de uitvoering lag. Nu dirigeert Hen zelf. Tot mijn spijt krijg ik er geen anderen indruk van. Eén stuk is ècht mooi van Hen: het 1^e deel van zijn 3^de (en laatste) symphonie. Het tweede en derde zijn veel minder.

Toen ik thuiskwam van den kapper, vond ik Emma. Zij had van J. en van Greet (die het niet laten kan te kletsen) al over jou gehoord en feliciteerde me. Ik vind het zoo merkwaardig dat de maar matig-gelukkig-getrouwden tot de ongelukkig-getrouwden toe een voorgenomen huwelijk toch een felicitatie waard vinden. Is dat traagheid van geest, gewoon maar iets doen dat zoo hoort? Het is eerder de nieuwe illusie waaraan de menschen zich toch graag overgeven, denk ik.

Emmie [van Hall] is wat je noemt een wereldsche vrouw, althans om te zien. Een jaar of 10 geleden was ze niet in een goeden draai, ze dronk en flirtte dat het niet leuk meer was. Gijs, die heel flegmatisch is, vond alles goed. Op een avond dat ze teveel gedronken had is ze een trap afgekukeld en heeft een leelijke hersenschudding gekregen. Dat is een zegen geweest, want toen is ze tot bezinning gekomen. Tot dan toe had zij haar leed over het doofstomme kind weggedronken en -geflirt, maar onder invloed van een dominee is zij toen haar leven een religieuse basis gaan geven en is heelemaal voor Deatje gaan leven. Het andere kind, Marleen, die nu 15 is, is te kort gekomen, maar wat Emmie aan resignatie bereikt heeft en aan opofferingsgezindheid (wat haar het verste lag van alles), is wel bewonderenswaardig.

Zaterdag

Na afloop van het concert bleek J. nog niet thuis, daarom krabbelde ik nog wat door. (mijn stukje hoef ik Zond. pas te schrijven, combineeren met vanavond.) Au revoir my darling, je veux bien t'embrasser si toi tu veux?

ta Théa

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA