MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 1 maart 1946

1 Mrt. '46

Sorry, sorry Matthijs, er is vandaag geen brief aan je weggegaan – ik had geen tijd. Wij kwamen vanochtend tegen elven uit Leiden terug, toen moest ik de kachel aanmaken, de kamer opknappen, wat koken, bonnen knippen etc., na het eten den man van Puckie gaan feliciteeren met zijn verjaardag, daarna naar den tandarts, toen een les en toen naar Mastenbroek, den man van Seroen, die 60 jaar werd – dat had in de krant gestaan en daar konden we dus niet onderuit. En na het souper heb ik vast het een en ander in orde gemaakt voor het huisconcert morgen van dien ongelukkigen emigrant – het was toen trouwens toch te laat voor de laatste lichting. J. gaf 4 uur les vanmiddag en had vanochtend nog andere karweien, zoodat die visites en de huishoudelijke plichten op mijn hoofd neerkwamen.

In Katwijk is het heel plezierig geweest. De omstandigheden hadden best heel ongunstig kunnen zijn in zoo'n gat (heeft 20.000 inwoners – had je dat gedacht?), maar dat viel reuze mee. Het zaaltje had een goede acoustiek en er was een prima Steinway en die circa 100 menschen die er waren zaten stil en aandachtig te luisteren. Ze hebben van "Celebrität" een herhaling gevraagd, vind je niet grappig? Joanna, merkende dat het programma nogal kort was en wetende hoe prettig de menschen het vinden om toegesproken te worden vanaf het podium, heeft een paar dingen gezegd over Pappie's teksten en dat had merkbaar resultaat. Het plezierigste van alles was overigens dat J. zoo goed op dreef was. Misschien komt het wel door Bernac, ik bedoel door de push die het gegeven heeft, want zij had dit heele seizoen nog geen een keer ècht goed gezongen en nu ditmaal was alles zuiver en zij wist precies wat zij deed, alles wat we gestudeerd hadden kwam er ook uit – echt fijn. Mijn Sweelinckjes heb ik niet zoo bijster goed gespeeld, maar ook niet slecht. De goeie Suus, die van huis uit heel onmuzikaal is, maar trouw komt luisteren als we ergens zingen waar het bereikbaar voor haar is en die op die manier heusch al aardig ontvankelijk wordt voor dingen die zij al meermalen van ons gehoord heeft, zat op de eerste rij. Na afloop zijn wij met haar meegegaan en hebben bij haar in Leiden gelogeerd.

Een zinnetje onderaan je brief van gisteren heeft me overal vergezeld – ik had haast gezegd "achtervolgd", want het nam proporties aan! Je t'aime incroyablement. Meer dan iets anders tot nu toe heeft dit zinnetje op me ingewerkt. Ik voelde me er haast duizelig van worden. Ik kan niet veel hebben, merk ik altijd weer. Het is wel ongelooflijk incroyablement bemind te worden. Merci, merci.

Vanochtend je brief van 25-26, o.a. over de bonbons, die ik niet hoorbaar kraak! Hoe zou 't zijn als ik ze wel hoorbaar kraakte, zou je dan nièt bloeddorstig worden? Zie je, zooiets vind ik een wonder, dàt is waarom ik altijd beweer dat ik de liefde niet hèb, de liefde overwint bij mij niet alle dingen, als het een of ander in je of van je me irriteert, dan zal ik mijn best doen om er tegen te kunnen en het te verdragen, maar dat ik zoo ver zou komen dat alles van je me goed zou zijn, dat kan ik me niet voorstellen. Moeder had hebbelijkheden en J. heeft er, die nooit hebben opgehouden me te irriteeren. Ik kan daar met mijn verstand en mijn hart niets tegen doen, dat is iets physieks waartegen ik machteloos ben. Aan welke karikaturale, potsierlijke etc. belichtingen denk je, die ik ironisch zou kunnen opnemen? Voor het vervelen hoef je niet bang te zijn: ik zou mij niet vervelen, als wij een stil leven hadden, geloof ik, maar ik zal me vanzelf niet vervelen, omdat het tot mijn fatum hoort om een druk leven te hebben – de vraag is alleen hoe jou die drukte bespaard kan worden.

Die schuld aan je huisheer is nog een leelijk ding. 60.000 frs. is dat ongeveer f 1500,-? Dat is een derde van je inkomen. En die ondersteuning van het Consulaat, was dat een leening? Dat kan ook nog aardig in de papieren loopen over bijna 6 jaar! f 400,- in de maand is voor één mensch genoeg, voor twee de helft te weinig. Een tijdje geleden schreef je nog dat ik thuis (=hier) zou blijven les geven: ben je daar sindsdien van afgekomen? Ik kan me daar altijd nog geen voorstelling van maken. Het lijkt me normaal dat ik ook geld verdien, maar hoe en in welken omvang zie ik nog niet (lessen? concerten? Parool?) Zou je je huis niet kunnen verhuren, onder voorwaarde dat je er zelf 's zomers een tijd in kunt? Het onbewoond te laten staan is voor de vleugel en de meubels ook niet goed. Die eigendommen van je te verkoopen lijkt me jammer, de radio vind ik wat anders, die hebben we niet noodig en wordt toch maar slecht, denk ik, als hij daar maar staat. Maar dat brengt niet veel op, wel? Het is wel idioot dat Holtwick nu net voor zoo langen tijd verhuurd is, anders had je daar zoo in kunnen trekken. Je moet niet 1 Juli al op me rekenen, want eigenlijk begint hier de vacantie pas 15 Juli. 13 Juli is een Zaterdag, als ik 't wel heb – laat ik die week er nu eens af kunnen krijgen, dan moet ik toch in ieder geval tot en met den 6^den les geven. En misschien vind ik het ook wel ongezellig tegenover J. om op mijn verjaardag niet hier te zijn. Dus laten we maar rekenen op ongeveer den 12^den.

Ik ben blij dat je het papje ook lekker vindt. Het is helaas niet meer te krijgen, ik vond toen op die mooie ochtend in de binnenstad rondloopend nog 2 pakjes die nog voor je klaar staan.

Wat naar dat je Dinsdag zoo akelig wakker werd, ik ken dien toestand niet. Het is vreemd omdat je den vorigen avond in heel goeden doen scheen te zijn. Je hoeft niet bang te zijn dat ik A. in een ander licht ben gaan zien, ik heb niets van dien aard bespeurd. – Wat mij betreft, vind ik 17 Sept. niet vreemd, 24 April wel. – Met het Wirtshaus was het niet ex abrupto, want als je den heelen cyclus speelt, ben je 70 min. lang in die zelfde sfeer.

Ben je geschoren? Zoo niet, dan vind ik je te hard voor een zoentje. Maar ik wil er wel op wachten! Hier dan – was 't een lekker zoentje?

je

kleine Thea

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA