MATTHIJS VERMEULEN

Matthijs Vermeulen

aan

Thea Diepenbrock

Louveciennes, 8 november 1945

Louveciennes

8 nov. 1945

Lieve Thea,

jij, die mijn dagen kort maakt en lang,

die den tijd doet vervliegen en duren,

omdat hij vol is van jou,

Wreede liefste! Waar blijven de feestelijke guirlandes van je schrift, die groenende, bloeiende slingers van je letters, waarnaar ik kijk en verlang, waarvan ik houd als van jou? Waarom moet ik ze missen en waarom ben ik toch gelukkig? Ik weet dat ze onderweg zijn en ik ijl ze tegemoet. Ik heb je. En ik heb je niet, mijn droom. Tot penitentie zou ik je moeten geven het opzeggen eener gansche litanie, jouw litanie, zon mijner zon, licht van mijn licht, vreugde mijner vreugde. Maar ik doe niet. Zij moet eerst voltooid zijn. Ik doe het nooit. Omdat ik ze nooit zal kunnen voltooien.

Voor jou, liefste, het kabbalistisch teeken op je oogen,

op je lippen, op je borst

van je

Matthijs

A bas le bouquin! Ik had besloten er voortaan 's morgens aan te werken. Ik hield 't niet uit!

Tu vois! tu vois... mijn ongeduld, jij, mijn lokkende, mijn willende, – en ik denk haast dat 't ook wel zoo gaan zal met alles!

Ben je tevreden, mijn belofte?

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA