MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19451020 Matthijs Vermeulen aan Thea Diepenbrock

Matthijs Vermeulen

aan

Thea Diepenbrock

Louveciennes, 19 oktober 1945

Louveciennes

20 oct. 1945

Zaterdagmorgen

Lieve Thea,

einde mijner aarde,

Laat dit de laatste regel zijn eener afgebroken litanie. Gisteravond heb ik mijn bezinning hervat. Jij, mijn socratische ondervraagster, voerde mij geleidelijk tot dit doel. Ik begrijp nu alles. Wanneer Anny, in de lente van 1939, mijn bijna onmerkbare zwenkingen naar jou niet bespeurd had (en zij las in me als in een boek; niets ontsnapte haar; zij was een perfecte lezeres) dan zou zij in December 1939 aan Josquin niet dien fatalen brief geschreven, niet dat fatale besluit genomen en uitgevoerd hebben. Zij is in dat besluit bevestigd door de brieven die ik je zond, door de titels welke ik je gaf. Men kan dit overdreven achten van een gewoon, menschelijk standpunt. Maar zij wilde een meesterwerk met mij en een meesterwerk wordt nooit zonder een greintje overdrijving. En je weet ook: de geringste verplaatsing eener lijn in een meesterwerk verstoort, vernietigt de schoonheid. Zij bracht mij in de volheid harer liefde, en met een geluk dat slechts door een wezen als zij bevat, gewaagd kon worden, een offer, waaraan ik verplichting heb. Het zou monsterachtig van mij zijn wanneer ik die gave van haar leven verwierp, onbeantwoord liet. Ik zei je nog niet de laatste woorden, de essentieele, welke ik tot haar sprak op den dag dat zij hier wegging. Het waren deze: Je t'ai toujours aimée. Je t'aimerai toujours. Om ze te bezegelen voor immer heb ik aan haar dooden vinger dien ring geschoven. Ik heb haar deze woorden gisteravond herhaald. Zij blijven voor altijd.

Ook tegenover jou kwam ik tot bezinning en heb ik mijn verplichting. Ik mag die harmonie van je, en al het lieflijke wat naar mij gemurmeld heeft als vanuit een trouwe bron in 't bosch, niet langer verontrusten. Beschouw daarom al het exorbitante wat ik je de laatste dagen zei als ongeschreven. Vergeef het me wanneer het je misvallen heeft. Het was een fout. Maar het was oprecht.

Ik maak geen plannen meer. Ik zou echter willen dat wij vrienden bleven, intieme vrienden, zooals jij me dat voorstelde. Als een van je volgende brieven me niet noopt tot een antwoord zal ik mijn schrijven aan je enkele dagen staken tot deze bekentenis in je bezit is en tot ik weet hoe je haar opneemt. Wij kunnen dan tot het oude tempo terugkeeren.

Wees lief en mededoogend voor den roekeloozen, extravaganten

Matthijs

Moge dit je geen verdriet doen!

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA