MATTHIJS VERMEULEN

Thea Diepenbrock

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 27 juni 1942

27 Juni 1942

Beste Mijnheer Vermeulen,

Die onderneming herinnert zich waarschijnlijk plotseling uwer, omdat zij van weinigen medewerking ontvangt; u moet er ook maar liever niet mee te maken hebben.

Zijn mijn brieven intusschen aangekomen? Ik heb begin Juni geschreven en een dag of 14 later. Vandaag kwam de briefkaart van uw vrouw, na slechts 5 dagen onderweg te zijn geweest, gisteren de uwe. Wat Anny schreef over haar dochter, geeft mij niet den indruk alsof zij het als iets definitiefs beschouwt: "zij stelt er zich veel van voor om later in deze orde te treden". Is het dan een soort proeftijd? Eerst leek het alsof zij er alleen maar heen zou gaan bij wijze van vacantie, om eens goed gevoed te worden – de toon van uw woorden is nogal bitter. Dat kan ik me wel voorstellen. Aan de andere kant geloof ik wel, dat het voor iemand die zelf die stem niet kent, niet te beoordeelen is wat het beteekent om geroepen te worden. Zou u uw adagio stopzetten tot na den oorlog als uw dochter u dat vroeg? Mij doet het zoo vreemd aan dat het niet lijkt alsof u beide haar bepaald mist. Misschien leefde zij toch al heel sterk haar eigen leven. "Ce qu'on ne peut faire on le laisse" is voor Fofo een uitstekend motto onder deze omstandigheden. Het is wel niet een mentaliteit om een oorlog mee te winnen, maar daarom toch wel/juist (doorstreepen wat niet verlangd wordt) aardig.

Naar Vaassen gaan we niet. Holtwick komt onverwachts vrij omstreeks den 10^den Augustus; dat is eigenlijk wel een uitkomst, want daar hoef je niet alles heen te sleepen (als je 4 lakens achter op je fiets bindt, heb je al geen plaats meer voor iets anders, en wat je per bode stuurt, wordt gestolen) Bovendien hebben we hier in Juli nog zooveel te doen en ik moet weer eens onder doktershanden, dat het zoo veel beter uitkomt. Jany en Jan zijn in een toestand die niet ongevaarlijk is.

Hartelijke groeten als steeds,

uw Thea

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA