MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19420528 Anny Vermeulen-van Hengst en Matthijs Vermeulen aan Marie van der Meulen

Anny en Matthijs Vermeulen, Josquin, Donald en Anny Van der Meulen

aan

Marie van der Meulen

Louveciennes, 28 mei 1942

Louveciennes (S & O) 28. V. 42.

Lieve Marie, heel blij met je brief van 17 dezer die de facteur zoo juist bracht! En daar het te nat is om in den tuin te werken en ik voor 't déjeuner ook niet al te veel te doen heb ga ik maar direct beginnen aan een langen brief. Want dien mag je nu wel eindelijk eens krijgen! Hier is alles best, de magerte verhindert niet de goede gezondheid. Natuurlijk moet je wel soms uit alle hoeken en gaatjes trachten iets meer voedzaams los te krijgen en heeft een man als Thijs, die vroeger naar de 95 kilo woog en nu misschien 65 maar, een harden dobber! Ook de twee jongens. Doch deze slaan er zich uitstekend doorheen tegenwoordig. Josquin, die in 't dorp beminder is dan Donald, krijgt dikwijls iets extra los. En schreef ik je al dat ik 't doordreef om een deel van de pelouse om te zetten in moes-tuin? De lange en groote wortels der oude boomen zijn onvoordeelig maar 't moet nog blijken of ze den groentengroei geheel en al zullen stremmen. Ik zei dus: laten we probeeren. En nu staan er 2 mooie rangen erwtjes, de salade wil niet al te erg maar komt toch, de uien prachtig (alleen maar voor 't zaad!) de knoflook ook (voor den herfst) en dan de tomatenplantjes met groote dikke stokken ernaast maken van 't geheel een serieus-opgezette onderneming!! Daar ik niet spitten kan met m'n luttele krachten doen dat Josquin en Donald. Maar wieden, enz, en de rest van den tuin en 't terras onderhoud ik en zoo heb ik me weer den achterstand van dezen winter ingehaald.

Ja, natuurlijk ben ik nog steeds als een "geraamte" onder m'n kleeren, maar daar ik breed van schouders ben zie je dat zoo niet en van veroudering kan je bij mij niet spreken eigenlijk wat mijn bewegingen betreft, alleen m'n rimpels en plooien in 't gezicht zouden eischen dat ik me meer als een matrone gedroeg. Dat zal ik echter nooit kunnen. Ieder z'n natuur.

En nu Anny: die is nog altijd met haar meisjes, maar ze heeft uitzicht om naar 't moederhuis der Augustinen in Angers te gaan waar ze goeden kost en lichte bezigheden krijgt. Je weet, haar marraine hier in St. Germain-en-Laye is een Augustine. Anny verheugt er zich erg op! Voor haar is 't een uitstekende verandering. Ze ziet er goed uit, doch zoo'n leven als 't onze, altijd 't zelfde en altijd hier, is voor zoo'n meisje niet alles. En al is 't een klooster waar ze heengaat, ze is er niet als novice en heeft dus meer beweging en gezelschap. En dan ziet ze meteen of het haar bevallen zal om later in die orde te treden. Voor haar "gosses" hier is 't erg jammer want ze schoot goed met ze op en de moeder was erg blij haar te hebben. Ze moet het nog zeggen. Trouwens definitief zal Anny 't pas den 2. Juni weten òf en wanneer ze gaan zal. Voor ons is 't jammer, maar de jongens remplaceeren mij of haar al zoo dikwijls in den schoonmaak van de kamers dat, wat 't werk betreft, het wel los zal loopen. En ik wil niet dat ze zoo'n goede gelegenheid om goed gevoed te worden misloopt. Toen in 1938 is ze 3 mnd in de Vendée geweest en was ik m'n asthma nog niet absoluut kwijt wat nu wèl 't geval is, dus nu is 't veel gemakkelijker. En of ze van den winter weer hier is, dat zullen we wel zien. Komt tijd komt raad en uitkomst als 't noodig is.

Thijs heeft 't eerste deel van z'n Vde symphonie af en toen mocht er een groote beurt aan z'n studio gegeven worden wat Donald gedaan heeft. Keurig! Al de stof is weg en 't glimt. De boeken echter, daar weet Thijs geen weg meer in: die verplaatste de jeugdige schoonmaker in z'n ijver! Ook brak ie een ruit op 't noorden. We dachten eerst geolied en gekleurd papier er op te plakken als een soort kerkraam-variatie. Doch in de hangar waren nog een paar heele ruiten. Josquin heeft er één heel voorzichtig losgewerkt (wat een werkje!) en die in de plaats van Thijs z'n kapotte noorder-ruit gezet. Je ziet wat een handige kerels 't zijn, zelfs als ze soms wat onhandig zijn! Of Donald over gaan zal is een vraag. Hij leed al dien tijd aan onder-voeding, kreeg voor 't eerst sinds hij op 't Lycée is, met Paschen z'n groene kaart van 't tableau d'honneur niet. We zullen wel zien wat ie dan doen zal. Je zou hem nu minder dan vroeger z'n leeftijd geven. En weet je hij heeft heel andere manieren dan Josquin: een beetje uit de hoogte, zwijgzaam, en daarom zeggen de lui van 't dorp: votre frère n'est pas comme vous, Josquin! Die Josquin, een ware coqueluche du village.1 Doch de mannen en jongens mogen hem net zoo graag, hoor, 't zijn niet de meisjes en vrouwen die z'n snuit graag mogen. Op een avond ontmoette hij een duitsch soldaat die de weg vroeg en toen hij wegging zei ie: "Zivilist français très, très gentil." en gaf hem een paar biljetten in de hand zonder te willen hooren van Josquin's weigering. En toen Josquin de biljetten later uit elkaar haalde waren 't wel te zamen over de 100 francs! Eerst had de soldaat Josquin voorgesteld een Likör te drinken samen, en toen Josquin zei: "niks, Wasser, toujours Wasser moi!" scheen hem dat zoo te treffen een Zivilist die zich aan "water" hield dat ie hem zeker beloonen wilde!!

't Gaat goed met hem, doch daar de trepanatie-heeling altijd lang duurt moet hij b.v. zelfs 't wijn-drinken laten, laat staan alcohol. Voor dat geld heeft hij een paar voedzame taarten gekocht! Want dat is nu geen snoeperij meer en alles wat je naast 't dagelijksche rantsoen-brood aan taart kunt krijgen is extra-voeding.

Ik vergat onze roode-kool-aanplant, daar hebben we ook een paar rangen van. Als die nu tegelijk "rijp" worden kan ik er zelfs van verkoopen! Zoo zie je, Marie: 't begin van m'n boerderij is er!!! – Van Roland goede berichten, je groeten zal ik 'm doen. Donald en de kinderen zullen een woordje hierbij voegen. Als we photo's hebben voor de cartes d'identité krijg je er. En profil echter. Maar daar zie je toch zoo wat hoe we er nu uitzien. Dag, lieve kind, tot den volgenden keer! Houd je goed. Een zoen je Anny.

Of je het volgend jaar seringen zult krijgen? Herinner je de schommel van onze achter-overburen in den tweeden en derden zomer dat wij in de Valeriusstraat woonden en wat ik toen placht te zeggen tot spijtig ongenoegen van moeder! Alles is hetzelfde. Alleen wij veranderden; een klein beetje maar; ik ten minste. Ik omhels je hartelijk. Als je wilt kun je de groeten doen in Haarlem. Je Matthijs.

[in de hand van AV-vH:]

Ja, natuurlijk, in de haast vergat ik de groeten aan Chris, vrouw en kroost! Vordert de muziek goed? Dag! Als je kunt schrijf dan ook weer eens spoedig, zal je?

Chère Mimi, J'espère que tu supportes sans trop de mal toutes les difficultés de ce moment. Je te souhaite bon courage avec l'espoir de te voir un jour – Je penserai à prier pour toi – Je t'embrasse. Josquin.

Chère Mimi, je te remercie beaucoup pour tes souhaits – Ça pousse toujours bientôt 17 ans et dire que je ne t'ai pas encore vue! Mais ce jour arrivera bientôt avec bien d'autres choses – Donald –

Bons baisers Anny

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA

  1. Lieveling van het dorp.