MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19400507 Thea Diepenbrock aan Anny Vermeulen-van Hengst

Thea Diepenbrock

aan

Anny Vermeulen-van Hengst

Amsterdam, 7 mei 1940

7 Mei 1940

Lieve Mevrouw, voor het gemak schrijf ik maar weer in het Hollandsch, ik moet er anders een beetje langer over denken en er is altijd zoo weinig tijd. De post gaat nu toch weer zoo gauw, dat u niet lang zult hoeven te wachten op een berichtje, waar u natuurlijk naar uitkijkt. Veel dank voor uw briefkaart van vanochtend. Ja, juist nu was het heel poignant La Veille te zingen. Iets daarvan hebben de stomme critici ook gemerkt, zou je zoo zeggen. Hoewel er in de Rotterdammer niets speciaals over La Veille staat, doe ik de recensie er toch bij, opdat u kunt zien, dat het geen avondje van twee dilettanten was, zooals de anderen zouden willen doen gelooven. U begrijpt dat wij vele vijanden hebben. Dat blijkt dus weer eens bij zoo'n gelegenheid. De Telegraaf is niet gekomen en het Handelsblad en de Tijd hebben er geen aandacht aan willen besteden dat het een debuut van ons was in Amsterdam; als declamatrice is Joanna meerdere malen opgetreden in Amsterdam, maar niet als zangeres, en het zou dus wel normaal geweest zijn als onze prestatie besproken was – deze verslagjes had een gewone journalist ook kunnen schrijven, daar was geen muziekcriticus voor noodig. Daarom zijn wij blij met de Rotterdammer, omdat de schrijver van dat stukje, de jonge componist Flothuis, (Hans Gruys heeft verleden jaar op Maneto liederen met orkest van hem gezongen, ik geloof na de symphonie) de eenige competente van het stel is. U zult zeggen: een uitvoerend kunstenaar vindt iemand die goed over hem schrijft altijd de eenig competente, maar het is in dit geval heusch zoo! En het is ook niet uit vriendschap dat hij zoo schrijft, want we kennen hem nauwelijks. Au fond is het natuurlijk onbelangrijk wat er over je geschreven wordt, maar je moet het nu eenmaal ervan hebben, en daarom zijn wij blij met die Rotterdammer, omdat het vanuit de gezichtshoek "vooruitkomen" wel heel deprimeerend zou zijn geweest, als we niets dan van die suffe verslagjes hadden gekregen. Vooral omdat we zelf werkelijk tevreden waren, je gaat je dan afvragen: waarvoor doè ik zooiets onzinnigs? Maar u kunt er echt van op aan, dat wij La Veille goed gezongen hebben, heel intens, met een groote innerlijke spanning. Wij zijn altijd zelf heel critisch, maar nu waren wij echt in trance, opgewonden over onze eigen prestatie, d.w.z. niet ijdel, maar echt blij dat we de juiste spheer hadden kunnen tot leven brengen. Het is heel erg mooi, en het studeeren is ons ook nooit te veel geworden. Ik geloof nu wel te kunnen zeggen, dat toen ik het een paar jaar geleden van Seroen en de Nobel hoorde, het niet het ware was. Van Gruys was het wèl heel aangrijpend, zegt Joanna. Gisterenavond hebben wij het nog voorgezongen aan een jongen dirigent, die een heel andere muzikale horizon heeft, altijd met Italiaansche opera's bezig is, en die was er ook zeer door getroffen, hij zat er telkens weer in te bladeren. Ik zeg dit niet om u het lied aan te prijzen, dat begrijpt u wel, maar de kunst wil nu eenmaal vrienden hebben en daarom is een nieuw-gewonnen vriendschap nooit heelemaal onbelangrijk, dunkt me.

Prions pour tout ceux… voor uw beide jongens en voor degenen die thuis zijn. Ik schreef in gedachten aan u beide.

uw

Thea

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA