MATTHIJS VERMEULEN

Componist, schrijver en denker

19270602 Willem Pijper aan Matthijs Vermeulen

Willem Pijper

aan

Matthijs Vermeulen

Amsterdam, 2 juni 1927

Amsterdam, 2 Juni 1927

Saxen Weimarlaan 56III

Beste Matthijs,

De Oxford University Press zond mij inliggende brief, met het verzoek die aan je op te sturen.

Van jou aan mij zijn geloof ik geen brieven verloren gegaan, maar van mij aan jou, misschien, wel? Ik schreef je één der laatste dagen van April, vóór het stukje over je violoncelsonate in De Muziek verscheen. Nog naar La Celle-St Cloud; juist in die dagen verhuisde je, geloof ik. Het was geen lange brief. Er stond in vanuit welke praemissen ik een oppervlakkige beschouwing over de sonate in De Muziek had gezet (dat weet je nu ook al,) – dat mijn contact met het Utr. Dagblad volkomen verbroken is en ik je dus ten overstaan van onzen vriend P.H. Ritter, junior, niet van dienst zijn kon. Over mijn fluitsonate, en jouw beschouwingen daarover, schreef ik weinig. Stof om te bepraten, geloof ik. Geen sprake van gefroisseerdheid. Inderdaad: wij zijn skeptische aanhangers van de diverse relativiteitstheorieën! Het is even moeielijk, gemakkelijk, logisch, onzinnig, bewonderenswaardig, verwerpelijk om de basso ostinato (bijvoorbeeld!) te propageeren als te verfoeien. De eenige – laatste – realiteit is toch de instinctieve zekerheid: is de kerel die deze dingen: dit quartet, die symphonie, die sonate, dat pianostuk – schrijft, een kunstenaar, of is hij dat niet.

En ook deze realiteit is weer een fictie, en ternauwernood een houvast voor een appreciatie van één seconde.

Het is me echter niet mogelijk Strawinsky (ik schrijf zijn naam zelfs al fout...) van Les cinq doigts te apprecieeren èn Vermeulen, van de cellosonate – het laatste stuk dat ik van je zag –. En, kiezende, verwerp ik Stravinsky, zoover mogelijk. Ik heb dat stuk over je violoncelsonate niet "uit kameraadschap" geschreven, maar uit levende overtuiging. Ik vertrouw dat je dit precies zoo gelezen zult hebben; de kameraadschap die hieruit spreekt, een etage verder, is een graad hooger, geloof ik. Zoo beschouw ik ook de hartelijke zin van jou, uit 't onversleten hart!

Bericht mij nog eens, en schrijf nog eens een stuk voor De Muziek. Is de simili-negromanie in de jongfransche muziek – de zwijnen – geen onderwerp? Op dit stuk van de bres staan we wel zeer dicht naast elkander te vechten, geloof ik. Zeg jij nu weer eens wat....

Ik wil je nog vertellen dat ik de vorige maand ben hertrouwd, met Emmy van Lokhorst. Annie hertrouwde ook, dit voorjaar, met Henk Rijnbergen.

Na deze familieberichten: gelukgewenscht met het aanbreken van de nieuwe en betere periode. Neen: bloemen zijn voor ons geen componeerstimulantia meer, goddank. Daarom kunnen we, des te rustiger, van de kleuren genieten.

Amsterdam, in Juni, wordt onherbergzaam! Beste groet

je

Willem Pijper.

Verblijfplaats: Amsterdam, Bijzondere Collecties UvA